ژیلا حسینی
ژیلا حسینی در سی و یکم شهریور سال 1343 در شهر سقز، در شرق کردستان بدنیا آمد.
خانواده‌ی او خانواده‌‌ای آیینی و عموما اهل علم و ادب بودند. مرحوم شیخ عبدالقادر جد پدرش خطاط و شاعر بوده است. پدر ژیلا نیز، مرحوم شیخ مهران حسینی قاضی دادگستری و اهل مطالعه و روشنفکر بوده و ژیلا در سایه آن پدر فهیم، پایه‌های ادب را بنیاد نمود. تشویق و ترغیب شیخ مهران تا واپسین سوزها و دقایق عمر کوتاهش، همراه و پشتیبان ژیلا بود.
از همان سنین نوجوانی استعداد ذاتی ژیلا درخور توجه بود و بسیار زود توسط دبیران ادبیات، تشخیص داده شد و آنها نیز سهم به سزایی در تشویق ژیلا داشتند. او دو دوره اساسی در شعر خود را سپری کرده است. دوره اول که او هنوز زبان خاص خود را نیافته و در چرخه دگردیسی زبان شاخص شعر خود را نیافته است. شعر او موزون، همراه با تمایلات رمانتیکی و اغلب رنج‌ها و مصیبت‌های زن روزگار خود است.اما در دوره دوم او ناشکیبا و با نگاهی انتقادی به جنگ سنت‌ها و قواعد مردانه روی‌می‌آورد و علیه زبان مردانه در ادبیات به‌نوعی قیام متوسل می‌شود.
شرایط آن روز انقلاب اسلامی ایران و خللی که در جریان تحصیل ژیلا پیش آمد، ژیلای کم سن و سال را بسوی ازدواجی زود هنگام سوق داد.در پانزده سالگی و در عنفوان نوشتن با پسر عموی پدرش به نام وفا حسینی ازدواج کرد و این ازدواج پس از پنج سال به جدایی کشید و ثمره این ازدواج او دختری است به نام بهار زهره، که اکنون اولین تجربه‌های سرودن خویش را پشت سر میگذارد.هفت سال پس از متارکه برای بار دوم ژیلا زندگی مشترکی را در سنندج تجربه میکند و با شاهرخ نوسودی ازدواج میکند. ثمره این ازدواج او پسری بنام رامین و دختری بنام ژینا بود. ژینا 10 ماهه، همراه با مادرش جان به جان تسلیم کرد.ژیلا در 6/7/1375 در سن 32 سالگی در حالی که برای دیدار استاد شیرکو بیکس، عازم تهران بود در اثر واژگون شدن ماشینشان در محور سنندج- دهگلان ساعت 30/7 صبح فوت کرد.
زندگی هنری و آثار ژیلا:
اولین دست نوشته ژیلا داستان "برباد رفته" است که به زبان فارسی نگاشته شده است. و چون ژیلا بعدها خود تمایلی به چاپ آن نداشت از چاپ آن خودداری شده است.اولین سرودن ها و نگارش‌های ژیلا به زبان فارسی بود و این ادامه داشت تا سالهای "1363" و "1364" که ژیلا در بخش کردی رادیو سنندج در برنامه، ئیمه و گویگره‌کان، (ما و شنوندگان) شروع به فعالیت نمود و این فعالیت ژیلا را به سمت و سوی نگارش و سرودن کردی سوق داد. این بدان معنا نیست که ژیلا تا آنزمان با ادبیات کوردی بیگانه بود.ژیلا به واسطه علاقمندی پدرش به ادبیات و فرهنگ کوردی و در اختیار داشتن کتابخانه با ارزش پدریاز دهان وی با نالی، گوران و قانع و ....آشنا بوده، بیت‌های کردی را خوب میشناخت. اما سرآغاز نگارش و سرودن او به زبان کردی با این فعالیت رادیویی همزمان بود و پس از آن تا آخرین روز حیات کوتاه خویش به زبان مادری نگاشت.
آثار او:
1- دیوان اشعار کوردی به نام گه‌شه‌ی ئه‌وین چاپ سال 1374.
2- دیوان اشعار کوردی به نام قه‌ڵای راز - قلعه اسرار چاپ سال 1378 ، این کتاب در سه قسمت چاپ گردید:
بخش اول : باقیمانده اشعار کردی ژیلا،
بخش دوم : برگزیده‌ای از داستانهای کوتاه کردی او ،
و آخرین بخش این کتاب مجموعه اشعار فارسی ژیلا است که خود عنوان باران را برای این مجموعه برگزیده بود.
3- ترجمه داستان طلب مغفرت از صادق هدایت - چاپ در مجله رامان هه‌ولیر
4- ترجمه رمان دزیره از فارسی به کردی (ناتمام) .
5- مقالات متعدد.
6- سرودن اشعار کوردی برای کودکان
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
|
11 / 11 / 1391 ساعت 1:37 |
بازدید : 5281 |
نویسنده :
علیرضاحسینی سقز
| ( نظرات )
|
بیکه س
شیرکو بیکه س فرزند فایق بیکه س ، یکی از معروفترین شاعران کرد می باشد . شیرکودر سال 1940 میلادی در شهر سلیمانیه واقع در کردستان عراق و از یک خانواده فقیر وبی بضاعت دیده به جهان گشود . او کودکی اش را چنین توصیف می کند: " کودکی من چون چمنی است بی آفتاب ویا چهره ای که هرگز لبخندی به خود ندیده است من از همان آغاز دوران کودکی ، زندگی ام را با فقر و تنگدستی وبا غم از دست دادن نزدیکترین کسم پدرم آغاز کردم .. " .
بیکس بخاطر مشکلات سیاسی از سال ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۲ در سوئد زندگی می‌کرد، ولی پس از آن به عراق بازگشت.در ۱۹۶۸ اولین مجموعه شعر شیرکو بنام مهتاب شعر منتشر شد . از جمله دفترهای شعر این شاعر میتوان از دو سرو کوهی، عقاب، رود، سپیده دم، آفات، کرکس، عطشم را شعله فرو می‌‌نشاند(مجموعه شعر بلند)، دره پروانه‌ها، صلیب، مار و روز شمار یک شاعر، سایه و آزادی و این واژه بی‌آبرو نام برد که به زبان‌های فرانسوی، ایتالیایی، سوئدی، عربی و غیره ترجمه و چاپ شده اند. همچنین از دیگر آثار او آئینه‌های كوچك (شعر) ، بامداد (شعر)، كاوه‌ی آهنگر (نمایشنامه منظوم) ، پیرمرد و دریا (همینگوی – ترجمه)، عرسی وخون (لورکا- ترجمه )رودخانه‌ها (مجموعه داستان) ، كجاوه گریه‌ها(شعر) ، مجموعه مقالات ، ترجمه‌ها و ... را می توان نام برد.در ایران نیز در مجموعه‌هایی از او همچون منظومه بلند «دره پروانه» ترجمه و به چاپ رسیده است .
مهم‌ترین ویژگی کارهای شیرکو بیکس، غربتی است که به مشخصه‌ی اصلی آثار او تبدیل شده.
شیرکو بی کس بعد از استاد عبدالله گوران، یكی از شارحان و معماران پیشرو شعر آزاد كردی است. شیركو بی‌كس پر كار و خستگی ناپذیر كه بیشتر به مفهوم ادبی جهانی در اذهان اهل فن جایی گرفته است و با آنكه در نقد ، داستان و ترجمه تواناییهایی در خور و شایسته می باشد، اما كار شعر ، سرنوشت محوری قلم او را رقم می زند . استاد شیركو بی‌كس هر چند وابستگی به احزاب و گروههای فعال سیاسی كرد را داشت اما از راه ادبیات و سرودن شعر به مبارزه علیه ظلم و زور روا شده به ملت كرد پرداخت و سالها در این زمینه به فعالیت پرداخت كه می توان به مبارزات او در این مهم بر علیه رژیم فاسد و اشغالگر بعثی صدام حسین و سرودن شعر برای شخصیتهای مبارز كرد و شهیدان این راه اشاره كرد. سخت كوشی و پیگیری این شاعر جهانی در سیطره فرهنگ، ادبیات و شعر كردی ، به او شخصیتی غول آسا و عاصی بخشیده است. شاعر چیره دست فارس زبان روزگارمان سید علی صالحی سالها پیش شیركو بی‌كس را امپراتور شعر دنیا نامیده است .
شیركو بی‌كس در جامعه فرهنگی كرد، هموزن احمد شاملو در پهنای ادبیات معاصر فارس می باشد. شیركو بی‌كس در سال 88-1987 میلادی از دست «انگوار كارلسن» نخست وزیر سوئد جایزه جهانی «توخولسكی» مدال افتخار در ادبیات را دریافت كرد و همچنین در فلورانس ایتالیا، بزرگترین انجمن مدنی به او لقب «همشهری» داده است.بعضی از اشعار او انتخاب شده و در كتابهای درسی چند كشور برای تدریس گنجانده شده است.
شیركو بی‌كس بی‌شك مانند حلقه‌ای گره خورده در زنجیره‌ی خدایگان تاریخ ادبیات دنیا چفت شده است، خدایگانی مانند: لوركا، محمود درویش، نرودا، ریتسوس، داستایوسكی، شاملو، جبران خلیل و... كه چنان بتی ستودنی در معابر استوره‌ای ملل دنیا جاودانه خواهند ماند.
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
|
11 / 11 / 1391 ساعت 1:37 |
بازدید : 5244 |
نویسنده :
علیرضاحسینی سقز
| ( نظرات )
|
په شیو
عبدالله په شیو از شاعران معاصر و نامدار کرد است.وی در سال ۱۹۴۶ میلادی در شهر هه ولیر(اربیل کردستان عراق)بدنیا آمد و در همان شهر در دانشسرای معلمان به تحصیل پرداخت. په شیو در سال ۱۹۷۰ در همایش تأسیس اتحادیه نویسندگان کرد در بغداد شرکت کرد.
آثار
نخستین شعر او در سال ۱۹۶۳ و نخستین مجموعه‌اشعارش در ۱۹۶۷ به چاپ رسید. از آن پس ۸ مجموعه از او انتشار یافته که آخرین آن« به‌ره‌و زه‌رده‌په‌ر» (به‌سوی غروب) در سال ۲۰۰۱ در سوئد منتشر شد. او همچنین به ترجمه از آثار والت ویتمن، پوشکین و دیگران پرداخته است. این شاعر در اصل اهل روستای بیرکوت از توابع شهر هه ولیر است.
از آثار دیگر این شاعر میتوان به ۱- دوانزه دانه بو مندالان ۲- شه و نییه خه‌ونتان پیوه نه بینم ۳- شه ونامهٔ شاعیریکی تینوو ۴- بتی شکاو اشاره کرد.
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
|
11 / 11 / 1391 ساعت 1:37 |
بازدید : 5196 |
نویسنده :
علیرضاحسینی سقز
| ( نظرات )
|
حاج میرزا عبدالرحیم فرزند ملا غفور فرزند نصرالله از طایفه ملا جامی در شهرستان مهاباد فعلی (سابلاخ) به سال ۱۲۴۴ ه ق متولد ودر همانجا به مکتب رفته و پس از فراگیری مقدمات در مدرسه مسجد سور به ادامه تحصیل پرداخته و از محضر فضلای انجا مدتی استفاده کرده و مجاز شده است و فایی انسانی صوفی مشرب متقی خوشرو خوشخو و متواضع و مردم دوست بوده و اغلب اوقات از خوردن گوشت احتراز کرده و به گل و گلزار و دشت و گوهسار عشق می ورزیده است وی طبعی وقاد داشته و گذشته از زبان کردی السنه فارسی عربی ترکی را نیز می دانسته و بیشتر به زبان کردی شعر می گفته است در مهاباد به مکتب داری امرار معاش و امرار وقت می کرد و ارتزاق وی از این راه بوده است.
وفایی در سن بیست سالگی به عزم استانبول از مهاباد بیرون می رود اما پس از رسیدن به نهریه و ملاقات شیخ عبدالله شمزینانی از ادامه سفر منصرف شده همانجا می ماند و به طریقت نقشبندی تمسک می کند و یک سال بعد از انکه شیخ مرشدش از سفر حجاز بر گردد به مهاباد برگشته و متاهل می شود.
وفایی دوبار به حج رفته است در سفر دوم با شیخ سعید برزنجی و پیره میرد و سید احمد خانقاه کرکوکی همراه بوده و در مراجعت در بین راه در سال ۱۳۱۸ ه ق درگذشت.
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
