a. اسامی:
i. نام علمی: Viscum L. (خانواده loranthaceaea)
ii. نام های عمومی و معنای آن ها: European mistletoe, White mistletoe

b. مقدمه و پیشینه تاریخی: این جنس در ایران یک گونه گیاه نیمه انگل دارد (V. album) که معمولاً روی درختان جنگلی و مثمر دیده می شود، درختانی که بیشتر مورد هجوم گیاه قرار می گیرند عبارتند از: ممرز، انجیلی، نارون، بارانک، زالزالک، سیب و گلابی که اکثراً از خانواده رزاسه هستند. در اروپا تا ایران پراکندگی دارد. ظاهراً در طب سنتی از دانه های آن برای التیام و تسکین زخم و دردهای موضعی استفاده می کرده اند.

c. ترکیبات مهم: موسیلاژ، فلاونوئید ها، لیگنان ها و تری ترپن ها

d. مصارف دارویی تایید شده: روماتیسم و درمان تومور (همراه داروهای دیگر)

e. مصارف دارویی تایید نشده: درمان بیماری های تخریبی بافت های اتصالی

f. عوارض جانبی:  مصرف آن در سال 1981 ممنوع شد و البته امروزه تنها با دزهای درمانی و تحت نظارت پزشک ممکن است مصرف شود. عوارض جانبی شامل تب و لرز، سر درد، آنژین، مشکلات گردش خون و ... است وکلاً گیاهی سمی در نظر گرفته می شود.
g. منع مصرف: حساسیت مفرط به پروتئین ها، عفونت های شدید و مزمن (مثل سل و ایدز)، هایپر تیروئیدیسم، مشکلات التهابی یا تب دار، تومور های سیستم عصبی مرکزی و نخاع است.
h. در حاملگی و شیر دهی: نباید مصرف شود. گاهاً اثر سقط جنین نیز داشته است.