کیومرث صالح می گوید :

برای تکمیل گزارش به زندان رفتم . هنگامی که با یکی از افسران وارد زندان شدم قاضی محمد در حال خواندن نماز بود . افسر مزبور خبر اعزام قاضی ها به تهران را به مشارالیهم داد صدر و سیف قاضی بسیار مسرور شدند و اما قاضی محمد از حضور و اعلام خبر ما کوچکترین تغییری بخود راه نداد قاضی ها وسایل خود را جمع کردند و از افسر مسئول خوستند جهت تامین مخارج سفر از منازلشان برای انها پول بیاورند اما نامبرده گفت مسئوولیت سفر و تامین هزینه ها بر عهده ارتش است . هر قاضی در معیت 10 سرباز مسلح ، سوار یک خودرو نظامی شد . عصر همان روز مقررات منع امد و شد و حکومت نظامی در مهاباد اعلام شد در میدان «چوار چرا » خانه سه طبقه ای وجود داشت که یک در ان به سوی میدان باز می شد این خانه از روز پیش به بهانه اسکان موقت هیات اعزامی تخلیه شده بود اتومبیل حامل قاصی محمد که جلو دو خودرو دیگر حرکت می کرد در میدان چوارچرا متوقف شد قاصی محمد سئوال کرد : چرا اینجا توقف می کنید ؟ افسر پاسخ داد : مبدا حرکت جنابعالی به تهران از اینجاست . هنگامی که قاصی محمد از اتومبیل پیاده و وارد راهرو شد ، دادستان نیکوزاد و چند سرباز مسلح را به همراه رئیس بهداشت که تازه از تهران وارد شده بود ، دید بر روی یک میز قرانی قرار داده شده بود . در ان لحظه قاصی متوجه شد که سفر تهران فریبی بیش نبوده است . دادستان سرهنگ نیکوزاد حکم دادگاه را قرائت و به قاصی اعلام کرد حکم هر چه سریعتر باید اجرا شود .

سرهنگ نیکوزاد به قاضی گفت : هر چه سریعتر وصیت نامه ای تنظیم کنید . قاصی نیز بلافاصله پشت میز نشست و شروع به نوشتن وصیت نامه کرد در مدتی کوتاه چندین صفحه نوشت اما بزودی خسته شد و از ملای مهاباد خواست سخنان او را در وصیت نامه یادداشت نماید قاضی محمد بسیار با تانی سخن می گفت : " فلان زمین و فلان مکان و فلان مسجدو مدرسه و بیمارستان را تاسیس کنید تا ایندگان از ان استفاده کنند ". همگامی که وصیت نامه به پایان رسید ، حدود 5/2 ساعت به نماز و راز و نیاز با خدا گذشت دادستان از طولانی شدن نماز قاضی کاملا عصبی شده یود پس از اتمام راز و نیاز قاضی از دادستان خواست مطالب دیگری بعنوان مردم کردستان به وصیت نامه بیفزاید دادستان دستور داد کاغذ و قلم اماده کنند . قاضی محمد به ملا گفت : هر چه می گویم بنویس ملا پاسح داد : قربان چه بنویسم ؟ شاید دادستان اجازه ندهد قاضی محمد بتندی پاسخ داد :

دادستان کیست که به من امرو نهی کند ؟ انچه من می گویم بنویس .

کیومرث صالح در ادامه می گوید :

قاضی محمد مطالب را به فارسی ادا کرد و از ملا خواست ان را به کردی بنویسد . ملا گفت : قربان ! نمی دانم به کوردی بنویسم . قاضی محمد با ناراحتی گفت : اینهم یک دیگر از بدبختی های ملت کورد و خود نوشتن اغاز کرد :